LECZENIE RAN 2024; 21 (3) (od Redakcji)

niniejszy numer naszego czasopisma otwiera artykuł redakcyjny informujący o bardzo ciekawej inicjatywie, nad którą Polskie Towarzystwo Leczenia Ran myślało i pracowało w ostatnim czasie. Ostatecznie 9 października 2024 r. doszło do spotkania w Warszawie, gdzie podjęto decyzję o porozumieniu na rzecz profesjonalnej terapii ran. To przełomowy moment w historii leczenia ran w Polsce. Sygnatariusze tego porozumienia wierzą, że otworzy to nowy rozdział w postępowaniu z ranami trudno gojącymi się, nie tylko w zakresie ich diagnozowania i leczenia, ale przede wszystkim w stworzeniu nowej struktury i funkcji interdyscyplinarnego podejścia w tej dziedzinie medycyny.

W numerze znalazło się kilka ciekawych prac, z których dwie osobiście Państwu polecam. Pierwsza z nich dotyczy występowania, jakże częstego w naszej codziennej praktyce i trudnego w leczeniu, zjawiska rozdarć skóry. Podane przez zespół dr Katarzyny Cierzniakowskiej zasady profilaktyki są godne uwagi i polecenia. W wielu sytuacjach pozwolą na uniknięcie tego problemu, a jeśli już do niego dojdzie, pokazują, jak z nim postępować.

I jeśli już jesteśmy przy profilaktyce, to kolejny polecany przeze mnie artykuł, mówiący o prehabilitacji u chorych kwalifikowanych do zabiegu chirurgicznego, znakomicie wpisuje się w tę nową strategię uzyskiwania lepszych wyników w leczeniu ran.

Zagadnienia edukacyjne w leczeniu ran są w dzisiejszych czasach bardzo aktualne. Powstaje pytanie, jak uczyć nowe pokolenia kadr medycznych postępowania z ranami? Czy stare metody są wystarczające, czy może należałoby wprowadzać w dobie sztucznej inteligencji inne formy? Częściową odpowiedź na te i inne pytania z tej dziedziny znajdujemy w artykule mówiącym o zastosowaniu ran symulowanych. To ciekawa propozycja, już naukowo opracowana.

Zachęcam do lektury wspomnianych wyżej i pozostałych artykułów, wierząc, że to wydanie „Leczenia Ran” będzie kolejnym, dobrze przez Państwa przyjętym.